ضرب و شتم شدید بازیگر زن ایرانی در خیابان توسط یک مرد (عکس)

ضرب و شتم شدید بازیگر زن ایرانی در خیابان توسط یک مرد (عکس)

 

به گزارش ایران ناز بازیگر زن مشهور از ضرب و شتمش در خیابان بدست یک مرد ناشناس خبر داد . مریم معصومی بازیگر شناخته شده ایرانی با انتشار تصاویری از صورت کبود خود از حمله یک مرد به خود در خیابان خبر داد

 

مریم معصومی بازیگر خوشچهره سینما و تلویزیون با انتشار عکس های خبر از ضرب و شتم خود توسط فردی ناشناس خبر داد و خواستار منع خوشنت علیه زنان شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

 

 

مریم معصومی ، بازیگر جوان کشورمان ، توسط فردی ناشناس در خیابان مورد حمله قرار گرفته. هنوز مشخص نیست این حمله توسط چه کسی و با چه نیتی انجام شده است اما مریم معصومی امیدوار است این فرد دستگیر شود. برای این هنرمند عزیزمان آرزوی سلامتی و شادی داریم.

 

این بازیگر با انتشار این دو عکس در صفحه اش نوشت:

 

فردِ ناشناسی که امروز به من حمله کردی،مطمئن باش دوربین های خیابان تورا شناسایی خواهند کرد.راستی..این را خوب بدان من از جنسِ زنم،زنی که بارِ ده تا مرد را میتواند به جان بکشد و از تو که اسم مرد را یدک میکشی خیلی مرد تر باشد.

 

_____________________________صورت را نیمه گذاشتم چون دلم نخواست کسی ببیند….خیلی مراقب خودتون باشید ، بیمارانی هستند که میان انسانها در اجتماع قدم میزنند.#نه_به_خشونت #نه_به_خشونت_علیه_زنان

 

 

صورت کبود مریم معصومی

 

بیوگرافی مریم معصومی

 

مریم معصومی متولد ۲۴ اسفند ۱۳۶۵ در اصفهان، بازیگر است فارغ التحصیل لیسانس رشته علوم سیاسی است، دو تا خواهر و دوتا برادر دارد پدرش بازنشسته و مادرش خانه دار است با برادر بزرگ‌ تر خیلی صمیمی است و مشوق او در کارهایش می باشد

 

انصراف از فوق لیسانس

 

 

سال ۱۳۸۸ فارغ التحصیل شد و بعد از ۸ ماه فوق لیسانس علوم سیاسی قبول می شود بعد از یک ترم بخاطر علاقه به بازیگری از ارشد انصراف داد

 

اولین تجربه کلاس بازیگری

 

سال ۸۸ برای اولین بار بدون هیچ کلاس و دوره ای در تله فیلم کادوی در به در بکارگردانی یوسف تیموری در چند سکانس بازی کرد !

 

عد از اولین تجربه بازیگری در سال ۸۸ در کلاس های بازیگری استاد سمندریان شرکت کرد و فارغ التحصیل دوره های عکاسی حرفه ای، کارگردانی و فیلمنامه نویسی شد

 

 

شهرت

 

برای اولین بار در سریال فاصله ها در سال ۸۹ نقش کمرنگی رو بازی کرد، سپس بازی او در سریال مناسبتی ماه رمضان ۱۳۹۰ بنام سه دونگ سه دونگ از او چهره ساخت

 

زندگینامه مریم معصومی

 

اهل کار خونه نیستم اصلا اهل آشپزی و کار خونه نیستم .در خانه دست به سیاه و سفید نمی زنم ! خیلی کم پیش آمده که ظرف بشورم، مگر این‌که مجبور شوم ! اما امان از روزی که آشپزی کنم! با این که تجربه ندارم اما دست پختم عالیه !

 

ورزش

 

به شدت ورزش می کنم ورزش اصلی من شنا و بدن سازی است، زندگی من در چهار کلمه خلاصه می شود : بازیگری، ورزش، عکاسی و خواب !

 

متاهل است

 

 

با وجود اینکه مریم معصومی تابحال بصورت رسمی خبر ازدواج خود را منتشر نکرده است، اما او در روز ولنتاین با انتشار عکس حلقه ازدواجش از یک رابطه ۲ ساله از سال ۱۳۹۴ با عشقش خبر داد

 

پاسخ های کوتاه

 

● ازدواج : مقدس‌ ترین مرحله زندگی

 

● شهر : تهران

 

● شاهد احمدلو : بادرایت‌ ترین کارگردان جوان

 

● سیروس گرجستانی : بهترین بابا

 

● زندگی : اجباری ترین مرحله زندگی انسان

 

● رنگ : آبی

 

● مرجانه گلچین : نازنین‌ ترین زن

 

● هنر : زیبا‌ترین حس یک انسان

 

● غذا : ماکارونی

 

● تفریح : مهم‌ترین سرگرمی یک آدم عاشق عروسی هستم.از بچه گی عاشق عروس بودم عروس فرشته دختر بچه هاس هنوز هم عاشق عروس و لباس عروس و مراسم عروسی هستم. لباس عروس مقدس است

 

 

سفیر

 

از افتخارات مریم معصومی می توان به سفیر سندروم دان نیز اشاره کرد

 

تلویزیون تئاتر – سینما

 

کار در تلویزیون، سینما و تئاتر را دوست دارم، ولی اول تلویزیون و بعد به سینما و تئاتر علاقه‌ مندم به نظرم تلویزیون شروع خوبی است

 

علایق

 

خیلی فیلم می بینم و اهل سینما و تئاتر رفتن هستم موقع فیلمبرداری هم اگر وقت کوچکی پیدا می کردم سریع می رفتم سینما

 

 

 

منبع: ایران ناز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irannaz.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران ناز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۸۱۴۲۸۹۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

قصه شهرت و پایانش رنگ کهنه‌گی نمی‌گیرد/ ترس‌ و تردیدهای یک ستاره

به گزارش خبرنگار مهر، نمایش «چه کسی جوجه تیغی را کشت» به نویسندگی و کارگردانی بهرام افشاری و بازی افشاری و تینو صالحی تا ۲۱ اردیبهشت ماه در پردیس تئاتر شهرزاد روی صحنه است. این اثر نمایشی که در دور جدید اجراهای خود با استقبال مخاطبان روبه‌رو شده قرار است به زودی در شهر اصفهان نیز اجرا داشته باشد. محدثه واعظی پور منتقد و فعال رسانه ای یادداشتی درباره این اثر نمایشی نوشته و به ویژگی‌های نمایش افشاری که این روزها تبدیل به ستاره پولساز سینما نیز شده، پرداخته است.

در این یادداشت آمده است:

«عشق به بازیگری و دنیای سینما، دستمایه ساخت فیلم‌های مختلف و طرح روایت‌های متنوع بوده است، این عشق سودایی که بسیاری را درگیر و مهمتر از آن سرخورده کرده، موضوع اصلی نمایش «جوجه تیغی» به کارگردانی بهرام افشاری بازیگر تئاتر و سینما بود، نمایشی که بر اساس مونولوگ پیش می‌رفت و افشاری، راوی آن، زندگی شخصی و تجربه‌های خود را با قصه و خیال در هم آمیخته و داستان جوانی شهرستانی را روایت می‌کرد که عشق به بازیگری او را به تهران و پشت صحنه سینما آورده است. اواخر دهه ۹۰، وقتی «جوجه تیغی» روی صحنه رفت، افشاری بازیگر شناخته شده تئاتر بود، اما مثل امروز در سینما محبوب، مشهور و پولساز نبود. آنهایی که نمایش‌های «دیابولیک: رومئو و ژولیت» (آتیلا پسیانی) یا «پاییز» (نادر برهانی مرند) و «دن کاملیو» (کوروش نریمانی) را دیده‌اند، او را به خاطر می‌آورند. بازیگر هم‌نسل نوید محمدزاده و هوتن شکیبا که حضورشان در تئاتر، مژده تولد نسلی تازه را می‌داد. بازیگرانی مستعد که تئاتر، خانه اصلی‌شان بود اما بالاخره کشف شدند و مقابل دوربین رفتند.

افشاری، به خاطر ویژگی‌های ظاهری‌اش اغلب در نقش‌های کمدی و فضاهای طنزآمیز روی صحنه می‌رفت، صدای خوب، قدرتش در بداهه‌گویی و انعطاف بدنی‌اش کمک می‌کرد تا برای خنداندن تماشاگر، دست به هر ترفندی بزند و بازیگر شیرینِ روی صحنه باشد. اگر چه نقش جدی‌اش در «دیابولیک: رومئو و ژولیت» نشان داد می‌تواند سیمای جوان بذله‌گو و طناز را تغییر دهد.

موفقیت «جوجه تیغی» بیش از قصه ساده‌اش، به روایت صمیمی و سرراست افشاری مربوط می‌شد. او که بر متن تسلط کامل داشت، با دستی باز، شوخی می‌کرد، از تماشاگر خنده می‌گرفت و در لحظاتی، احساسات او را درگیر می‌کرد. در فاصله اجرای «جوجه تیغی» تا «چه کسی جوجه تیغی را کشت؟» افشاری، در سینمای ایران چند فیلم کمدی پر سر و صدا و پرفروش بازی کرده است. او در «فسیل» (کریم امینی)، تنها یک کمدین پولساز نیست، بلکه سعی کرده به شخصیت اسی، جوان آس و پاس و ساده‌دل پایین شهری، شیرینی و ملاحت بدهد. از میان انبوه بازیگران کمدی چند سال اخیر، افشاری در «فسیل» طراوتی دارد که اگر خودش مدام آن را در سینمای تجاری خرج نکند، برای تماشاگر دوست داشتنی و تازه است.

طبیعی است که سینمای کمدی، انبوهی نقش مشابه اسی به او پیشنهاد کند، اما مقاومت در برابر دستمزدهای وسوسه‌کننده عمر بازیگری افشاری را تضمین می‌کند. نکته‌ای که به نظر می‌رسد، یکی از دغدغه‌های شکل‌گیری «چه کسی جوجه تیغی را کشت؟» است. در این نمایش، افشاری، مانند «جوجه تیغی» خودش را نقد کرده و در معرض داوری قرار می‌دهد. این رویکرد جسورانه، هوش بازیگری را نشان می‌دهد که فردای حرفه‌اش را در وضعیت سرخوشانه امروز، نمی‌بیند. او در این نمایش، نقش بازیگری را بازی می‌کند که دوره طلایی حرفه‌اش را پشت سرگذاشته و در مسیری که طی کرده، گرفتاری‌های فراوانی داشته است. برای آنکه روایت ملال‌آور نشود، افشاری، بخشی از بار قصه را روی دوش همبازی‌اش تینو صالحی قرار داده است.

تعامل و بده بستان‌های آنها خوب از کار درآمده و ایده ارجاع به گذشته و نمایش «جوجه تیغی» تمهید مناسبی برای رفت و برگشت‌های قصه و انرژی گرفتن از آن نمایش است. «چه کسی ...» متلک‌های سیاسی و تکه‌پراکنی‌های اجتماعی بیشتری نسبت به «جوجه تیغی» دارد، اما همه جذابیت نمایش به خاطر ترسیم این بازجویی و نقد بازی قدرت نیست. «چه کسی ...» باز هم درباره بازیگری است، درباره سودایی که بر خلاف تصویر پرزرق و برق و باشکوهش، می‌تواند ویران کننده باشد و برای بهرامِ نمایش «چه کسی ...» این گونه بوده است. افشاری با پیش کشیدن پای شبکه‌های اجتماعی، نقض حریم خصوصی و مسایلی از این دست، جامعه را نقد و با بازیگرانی که سرنوشتشان، از این طریق، تغییر کرده همدلی می‌کند.

برای افشاری به شهادتِ «چه کسی ...»، دنیای بازیگری هنوز فریبنده و جذاب است. رویاهای او همچنان روی صحنه جان می‌گیرند و مهرش به مردم (مخاطبانش) را آنجا حس می‌کند. او در این نمایش، بیش از آنکه بخواهد نماد هنرمند یا بازیگر ممنوع‌الکار باشد (که هست)، شبیه خودش است، خودش را در مواجهه با ماموران نظارت کننده قرار داده و به جلسه بازجویی خودخواسته‌ای تن داده تا به تماشاگر یادآوری کند، ترس‌ها و تردیدهای یک ستاره، غیرقابل باور نیست.

«چه کسی جوجه تیغی را کشت؟» درباره زوال دوران ستاره‌هاست، درباره ترس از مواجه شدن با جهانی که بازیگر، دیگر در آن شناخته شده و محبوب نیست. تصویری از مواجهه عقل و عشق و جهان پر اضطراب هنرمند، پس از افول جایگاهش. همان طور که «جوجه تیغی» می‌تواند بارها دیده شود و روایتی درباره امروز باشد، «چه کسی ...» هم این ویژگی را دارد، چرا که قصه شهرت و پایان آن رنگ تکرار و کهنه‌گی نمی‌گیرد.

کد خبر 6097465 آروین موذن زاده